“Insurgent Ridge”, sıska, kaslı bir yabancının küçük, yozlaşmış bir Güney kasabasına girdiği bir sahneyle açılıyor; hepimizin defalarca gördüğü bir sahne. Ancak bu yabancı bir kamyonda veya at üzerinde değil. Bisiklette.
Bu, yazar-yönetmen Jeremy Saulnier’in Netflix’teki en iyi işlerden birini ortaya koyma yolunda hem sinema geleneklerine saygı duymasının hem de onlarla eğlenmesinin birçok yolundan biri.
Sıkı, gergin ve gerilim dolu “Asi Sırtı” Louisiana’daki Shelby Springs’e kuzeninin kefaletini ödemek için gelen eski bir Deniz Piyadesinin, şehrin karanlık kolluk kuvvetleriyle mücadeleye girişmesinin hikayesini konu alıyor.
Son kez bir akraba, kuzenine Güney’deki küçük kasaba hukuk sisteminin pençesinden kurtulması için yardıma geldi Joe Pesci ve Vinny adında bir kahramanın yer aldığı bir komediydi. Eğer bu filmin o movie olmadığına dair bir ipucu arıyorsanız, açılış sahnesi Iron Maiden’a aittir.
Movie yıldızları Aaron Pierre eski Deniz Piyademiz Terry Richmond, çılgın dövüş sanatları ve hayatta kalma becerilerine sahip bir adam (balıkları çıplak elleriyle yakalar) ve diğer tarafta, Richmond ne kadar asilse o kadar rüşvetçi olan, kibar ama ölümcül polis şefi Don Johnson. İkisi de silah kullanan, testosteron dolu rollerine kesinlikle bayılıyor gibi görünüyor.
Önceki “Blue Smash” ve “Inexperienced Room” filmlerinde sınır adaletini ve kanunsuzluğu ele alan Saulnier, bu aksiyon-gerilim filmine çok sayıda toplumsal bağlam kazandırmış: ırkçılık, opioid bağımlılığı, kefalet sistemi, küçük kasaba fonlaması ve militarize polisler.
Başrol oyuncusu gibi, “Insurgent Ridge” de Pierre’in muhteşem gözleri dışında, abartılı özel efektler içermeyen yalın, kaslı bir movie. Çakıl yoldaki arabaların boğucu toz bulutları kaldırdığı ve baskı uygulandığında kol kemiklerinin çatladığı, küçük bütçeli, doğalcı movie yapımcılığının bir zaferi.
Senaryo sade — “Bir sidik yarışı hakkında bir şey biliyor musun? Herkesin çizmelerinin üzerine sidik bulaşır” gibi bazı ev yapımı şiirlere izin veriyor — ve bir ons yağ içermiyor. Yani bir sahnede bir şişe hindistan cevizi suyu gündeme gelirse, başka bir sahnede kullanılacaktır. Hızla giden bir arabanın arka koltuğu veya eski moda bir telefon kulübesinin içinde gergin bir cep telefonu görüşmesi gibi ilginç kamera açıları var.
Brooke ve Will Blair’in dramatik vurgulamaları da harika bir şekilde kullanılmış, bunlar uyumsuz dalgalar oluşturuyor ve sonra bir köpekbalığı gibi tekrar ortaya çıkıyorlar. Neko Case’in “Wayfaring Stranger” veya Dangerous Brains’in “Proper Brigade” parçası da dahil olmak üzere müzikler yalnızca araba radyolarında veya kulaklıklarda duyuluyor veya restoranlarda çalınıyor. Uzaktan gelen gök gürültüsü sesleri sıklıkla duyuluyor.
Bir subay tarafından “silahsız ama tehlikeli olarak görülen” biri olarak tanımlanan eski Deniz Piyademiz, AnnaSophia Robb’un başarılı bir şekilde canlandırdığı mahkeme katibiyle beklenmedik bir müttefik buluyor ve James Cromwell için de uygun bir rol var.
“Insurgent Ridge”, “First Blood”dan spagetti westernlere kadar her türden filmden esintiler taşıyor ve senaryo kötü adamları bile insanlaştırıyor. Şef, kahramanımıza “Senin haklı olman bizim haksız olduğumuz anlamına gelmiyor” diyor.
Kasabanın kalbinde bir komplo var ve iyi eğitimli bir yabancının günü kurtarıp kurtaramayacağını öğrenmeden önce filmi kapatamayacaksınız, çünkü işler muhteşem bir şekilde tırmanıyor. “İşler kontrolden çıktı. Gerçek çorba sandviçi,” diyor kahramanımız. Ancak televizyon ekranınızda görünen bu değil – tam bir karmaşanın tam tersi.
Cuma günü yayınlanmaya başlayacak olan bir Netflix yapımı olan “Insurgent Ridge”, “dil, sigara ve şiddet” nedeniyle TV-MA olarak derecelendirildi. Süre: 131 dakika. Dört üzerinden üç buçuk yıldız.
