Ne yazık ki 2022’yi düşünenler için Kuzeyli Adam küçümsenen bir mücevher, kanlı Viking yaşamı tasviri, doğaüstü unsurlar olmadan bile tamamen doğru olmayabilir. Antropologlar tarafından incelenen kalıntılar, Norveçli meslektaşlarıyla karşılaştırıldığında, günümüz Danimarka’sındaki Vikinglerin nispeten barışçıl olduğunu, daha az silaha sahip olduklarını ve bunları güney komşularına göre daha az sıklıkta kullandıklarını ortaya koyuyor.
Yeni çalışmakyayınlandı Antropolojik Arkeoloji Dergisiiskelet insan kalıntılarının ve antik silahların birleşik analizini ve eski runik taşların okumalarını, Viking toplumlarının iki farklı konumda nasıl farklılaştığını incelemek için kullandılar. Danimarkalıların yalnızca şiddete daha az eğilimli olmadıklarını, aynı zamanda daha merkezi bir güç yapısına sahip olduklarını ve bu iki özelliğin ilişkili olabileceğini buldular.
Vikingler genellikle kargaşa ve cinayetle beslenen kana susamış yağmacılar olarak görülse de, şiddetin toplumlarındaki rolü hakkındaki gerçek daha karmaşıktır. Bazı tarihçiler Vikinglerin artık şiddetli çağdaş toplumlarından bazılarından daha fazla. Bu doğru olsa bile, çalışmanın yazarları şiddetin Viking kültürünün ayrılmaz bir parçası olduğunu, dünyanın köken hikayesinin bir devin öldürülmesi ve parçalanması etrafında şekillendiğini belirtiyorlar. En iyi Thor filmini izleyen herkesin bildiği gibi, Vikinglerin dünyanın sonuna dair görüşleri de aynı derecede kasvetliydi ve Ragnarök adlı son bir savaş etrafında şekilleniyordu. Viking şiiri ve dini inançları da benzer şekilde kanlıydı.
Yine de, Viking dönemi kılıçları Danimarka’da nispeten nadir buluntulardır ve ülkede her 340 mil kare (547 kilometrekare) için yalnızca bir Geç Demir Çağı kılıcı bulunmuştur. Karşılaştırma yapmak gerekirse, Norveç şehri Stavanger çevresindeki bölgede her 20 mil kare (32,7 kilometrekare) için bir kılıç bulunmuştur. Norveç iskeletlerinin ayrıca ölüm öncesi yaralanma belirtileri gösterme olasılığı önemli ölçüde daha yüksekti. İncelenen 30 Norveç kalıntısından 18’inde yaralanma belirtileri görüldü. Danimarka iskeletlerinden altısında yaralanma belirtileri görüldü, ancak bunlar açıkça ölüm anında oluşmuştu; incelenen 82 iskeletten dördünün başları kesilmişti, bir diğeri ise asılmıştı. Buna karşılık, Norveçlilerin hiçbiri başını kaybetmemişti (ancak örneklem büyüklüğü, 18 iskeletle çok daha küçüktü).
Bu tutarsızlık Jacobson’ı, Danimarkalılar ve Norveçliler arasındaki tek farkın şiddet olmadığı sonucuna götürdü. Norveç Vikingleri, sosyal örgütlenmeye karşı güçlünün haklı olduğu bir yaklaşıma sahip olmuş olabilirler, diye yazdılar, Danimarkalılar ise merkezi bir otoriteye boyun eğerek günlük hayatı daha “medeni” hale getirdiler.
Jacobson, “Bu kalıpların bulguları, Norveç ve Danimarka bölgelerinde farklı toplumlardan bahsettiğimizi gösteriyor” dedi. ifade“Bu oldukça çarpıcı, çünkü Viking İskandinavya’nın sosyal olarak büyük ölçüde tekil bir alan olduğu varsayılmıştı.”
Araştırmacılar, çalışmalarının potansiyel olarak diğer tarihi medeniyetlerdeki merkezileşme ve otorite arasındaki ilişkiye ışık tutabileceğini söyledi. Arkaik ve Geç Ufuk dönemlerinden elde edilen kanıtların, insan bedenlerinin daha az siyasi merkezileşmenin olduğu bölgelerde daha fazla travma yaşadığını gösterdiği And Dağları’ndaki kabilelere işaret ettiler. En azından, yeni araştırma, şiddet yanlısı olduğu düşünülen toplumların bile, tipik olarak takdir ettiğimizden daha karmaşık ve ayrıntılı olduğunu gösteriyor.
